ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
جان نش، ریاضیدان شهیر آمریکایی، برنده جایزه نوبل در سال ۱۹۹۴، و کسی که فیلم «ذهن زیبا» بر اساس بخشی از زندگی او ساخته شده است، همراه همسرش، در یک سانحه رانندگی جان خود را از دست دادند.
در تاریخ ۲۳ مه ۲۰۱۵ جان نش و همسرش آلیشیا از فرودگاه به سمت خانه شان در نیوجرسی در حرکت بودند که تاکسی آنها تصادف کرد. جان نش، ۸۶ ساله و همسرش، آلیشیا، ۸۲ ساله، پس از آنکه راننده تاکسی که آنها سوارش بودند، با نردههای کنار بزرگراه تصادف کرد، درگذشتند.علت تصادف تاکسی حامل وی و همسرش عدم کنترل خودرو توسط راننده تاکسی هنگام سبقت اعلام شد. جان نش یک هفته پیش از مرگ به همراه لوییس نیرنبرگ که سالها با هم کار کرده بودند به نروژ سفر کرده بود تا جایزه آبل را از هارالد پنجم، پادشاه نروژ دریافت کند. آنها در روز حادثه از نروژ به آمریکا بازگشته بودند
این حادثه در نیوجرزی، عصر دوم خرداد ماه، به وقت آمریکا، رخ داد.جان نش در سال ۱۹۹۴، به دلیل تکامل «نظریه بازیها»، همراه راینهارد سیلتن و جان هارسانی، برنده نوبل اقتصاد شدند.
استاد دانشگاه پرینستون بود و دارنده چندین دکترای افتخاری از دانشگاههای معتبر.
آقای نش از جوانی به بیماری اسکیزوفرنی هذیانی دچار بود و ۳۰ سال از عمرش را صرف مبارزه با آن کرد. بخشی از این موضوع و بخشی از فعالیت او دستمایه شکلگیری و ساخت فیلم «ذهن زیبا» شد. هرچند روایت فیلم لزوما به تمام رخدادهای زندگی او، به طور دقیق وفادار نبود.
فیلم «ذهن زیبا»، به کارگردانی ران هوارد و بازی راسل کرو و جنیفر کانلی، چندین جایزه اسکار را از آن خود کرد.
جان نش صداهایی غیرواقعی را میشنید که او را از خطراتی موهوم حذر میدادند و وادارش میکردند کارهایی برخلاف خواستهاش انجام بدهد. رفته رفته بر شدت توهمات او افزوده شد و زندگیاش در آستانه فروپاشی قرار گرفت. کرسی استادی خود را در دانشگاه از دست داد و بالاخره در بیمارستان بستری شد ولی در این دوران همسرش کنار او بود و به او بسیار کمک کرد.
پزشکان بیماریاش را نوعی اسکیزوفرنی هذیانی (پارانوید) تشخیص دادند که با افسرگی خفیف و کاهش اعتماد به نفس همراه شده بود.
او با تمام توان سعی کرد تا محتوای ذهنی بیمار خود را ذره ذره اصلاح کند. این فرایند جبرانی، چیزی نزدیک به ۳۰ سال از بهترین سالهای عمر او را گرفت اما امید و ارادهای که او از خود نشان داد، کار خودش را کرد و ریاضیدان نابغه بالاخره از بند بیماری نجات پیدا کرد.
خودش این طور مینویسد:
ادامه مطلب ...به مرور زمان سعی کردم بخش بیمار ذهن خودم را شناسایی و پاک کنم. سعی کردم رفته رفته ذهنیت عالمانهای را که از قبل داشتم، بازسازی کنم. این کار خیلی طول کشید، خیلی چیزها را از من گرفت اما فکر میکنم الان دیگر بخش اعظم آن هذیانها و آن توهمات را دور ریختهام. اینکه در این سن و سال هنوز میتوانم یک ریاضیدان و تئوریسین فعال باشم، به این معنی است که من در مبارزه با بیماریام موفق شدهام.